Κ. ΜΑΤΣΑ – Ιστορία-Τέχνες-Πολιτισμός

Μια σύντομη παρουσίαση της προσφοράς της Κ. Μάτσα (επιστημ. υπεύθυνης του προγράμματος απεξάρτησης 18 Άνω) ως επιστήμονα με αφορμή την Καταγγελία της για προβοκάτσια της χρυσής αυγής

Δήλωση Κατερίνας Μάτσα

Καταγγέλλω με αποστροφή την προβοκάτσια του λεγόμενου «μετώπου γυναικών» της χρυσής αυγής, που τόλμησε να αναρτήσει φωτογραφία και κείμενό μου για τα ναρκωτικά στο χώρο της.Στο χώρο μιας ναζιστικής οργάνωσης που εντάσσει τους τοξικομανείς, όπως και τους ψυχασθενείς στους «υπανθρώπους», τις «ζωές ανάξιες να ζουν». Στο χώρο μιας εγκληματικής οργάνωσης, με την οποία χωρίζουν εμένα και όλο το λαό τα ποτάμια αίματος των ναζιστικών εγκλημάτων.

Το ΕΕΚ, στο οποίο έχω την τιμή να ανήκω, βρέθηκε στις 3 Σεπτέμβρη 2013, με τον γραμματέα του Σάββα Μιχαήλ, στο εδώλιο του κατηγορούμενου μετά από μήνυση της «Χρυσής αυγής». Σε αυτή τη δίκη αποκαλύφθηκε, μέσα από το τεράστιο κύμα συμπαράστασης, διεθνώς και στη χώρα μας, στους κατηγορούμενους Σ. Μιχαήλ και Κ. Μουτζούρη, ότι το αντιφασιστικό μέτωπο που οικοδομείται είναι έτοιμο να δώσει τη μάχη για να ξεκαθαρίσει το ίδιο το εργατικό κίνημα τους ανοιχτούς λογαριασμούς του με το φασισμό, το ναζισμό, τους εκπροσώπους της ιστορικής βαρβαρότητας σε όλα τα επίπεδα.

Η καταγγελία αυτής της κατάπτυστης, προβοκατόρικης ανάρτησης είναι μια προειδοποίηση ότι τα βρώμικα σχέδια των σκοτεινών κύκλων δεν θα περάσουν.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ από τη διαχείρηση του blog ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΤΣΑ

Το blog αναγνωρίζοντας την ιστορία και το πολύπλευρο έργο της Κ. Μάτσα, θα προσπαθήσει παρακάτω να αναδείξει κάποιες πτυχές του. Ωστόσο, ο συντάκτης δεν τρέφει αυταπάτες πως θα καταφέρει να αναδείξει την ανεκτίμητη προσφορά της στο σύνολο της, ακριβώς λόγω του βάρους και της έκτασης που αυτή έχει.

Η Κατερίνα Μάτσα γεννήθηκε στην Ν. Αρτάκη Εύβοιας και είναι ψυχίατρος (εργάζεται στο Ψ.Ν.Α.-Δαφνί από το 1974). Η επιστημονική ( και όχι μόνο) προσφορά της εστιάζεται κατά κύριο λόγο στην απεξάρτηση τοξικομανών, όντας αφοσιωμένη σ’ αυτό το λειτούργημα. Για πολλά χρόνια υπήρξε η ψυχή και η Επιστημονικά Υπεύθυνη του 18 Άνω, το οποίο αποτελεί το μεγαλύτερο και μοναδικό στεγνό πρόγραμμα Απεξάρτησης (δηλαδή χωρίς τη χορήγηση υποκατάστατων) σε ολόκληρο το ΕΣΥ (μαζί με το το πρόγραμμα του Ψ.Ν.Θ) και σε μεγάλο βαθμό σημάδεψε ανεξίτηλα τη φιλοσοφία του, με την οποία θα ασχοληθούμε παρακάτω.

Βέβαια, πέραν του επιστημονικού της έργου και όντας πολύπλευρη προσωπικότητα, η δράση της επεκτάθηκε και σε διάφορα άλλα πεδία όπως ο συνδικαλισμός (ακλόνητη και αταλάντευτη υπέρμαχος της Δημόσιας και Δωρεάν Υγείας), η πολιτική, η διανόηση, η συγγραφή επιστημονικών βιβλίων, η έκδοση του Επιστημονικού περιοδικού «Τετράδια Ψυχιατρικής» κ.α..

Ακριβώς λόγω της πλούσιας δράσης της, αλλά και του σθένους να ορθώνει το ανάστημά της ενάντια στις προκαταλήψεις, στον κοινωνικό ρατσισμό απέναντι στους τοξικομανείς, στις καταστροφικές για την υγεία πολιτικές και στους εκφραστές ή διαχειριστές αυτών όσο ψηλά κι αν βρίσκονταν, δεν ήταν λίγες οι φορές που έγινε στόχος της εξουσίας αλλά και μερίδας των Μ.Μ.Ε., αντιμετώπισε αήθεις και προβοκατόρικες επιθέσεις, συκοφαντήθηκε επανειλημμένα και σε μεγάλο βαθμό οργανωμένα, με απώτερο κι ανομολόγητο στόχο την ακύρωση του έργου της.

Βέβαια, όλες οι προσπάθειες σπίλωσης του ονόματός της έπεφταν πάντα στο κενό, λόγω της στήριξης και της εκδήλωσης τεράστιας αλληλεγγύης, ακόμα και από χώρους ή άτομα που διαφωνούσαν μαζί της πολιτικά, αλλά είχαν την εντιμότητα να αναγνωρίζουν την ανεκτίμητη προσφορά και το αναμφισβήτητο προσωπικό της ήθος.

Εδώ κρίνουμε σκόπιμο να εστιάσουμε στην επιστημονική-θεραπευτική φιλοσοφία του 18 Άνω, την οποία η Κ. Μάτσα καθόρισε σε μεγάλο βαθμό και με μεγάλη επιτυχία, προς θλίψη των κέντρων απ’ όπου εκπορεύονταν οι κυρίαρχες πρακτικές, επιστημονικές προσεγγίσεις, πολιτικές και ιδεοληψίες αντιμετώπισης της τοξικοεξάρτησης. Βασικό πυρήνα της σκέψης της αποτελεί η ισχυρή πεποίθηση πως ο τοξικομανής μπορεί να γίνει καλά και να επανενταχτεί ισότιμα στην κοινωνία διεκδικώντας μια ποιοτική και δίχως ναρκωτικά ή υποκατάστατα ζωή , υπό την προϋπόθεση της προσωπικής του βούλησης να αλλάξει τρόπο και στάση ζωής και την αρωγή ενός θεραπευτικού προγράμματος, το οποίο χαρακτηρίζεται από ποικιλία θεραπευτικών προσεγγίσεων όπως: ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεία, δραματοθεραπεία, εργοθεραπεία κ.α. Συνάμα, μεγάλη έμφαση στη θεραπευτική διαδικασία διαδραματίζει ο ρόλος της Τέχνης. Επιπρόσθετα, ο εξαρτημένος στην πορεία απεξάρτησής του, υπό το πρίσμα μιας ισχυρά διαλεκτικής προσέγγισης, δεν επιστρέφει στην κατάσταση που ήταν πριν ξεκινήσει τις ουσίες, αλλά δομεί και διαμορφώνει μια καινούρια προσωπικότητα, έχοντας εντοπίσει τους λόγους που τον οδήγησαν στην εξάρτηση, έχοντας επιλύσει ή συμφιλιωθεί με τραυματικές καταστάσεις που είχε βιώσει στο παρελθόν και συνήθως παρέμεναν ανομολόγητες ή απωθημένες, έχοντας εγκολπώσει και αποδεχτεί τις εμπειρίες της προσωπικής του διαδρομής, έχοντας τελικά συμφιλιωθεί και αγαπήσει τον ίδιο του τον εαυτό, κατακτώντας τον αυτοσεβασμό και την αυτοεκτίμησή του. Αυτή η δύσκολη και επώδυνη προσωπική προσπάθεια, γεμάτη αντιθέσεις ή και αντιφάσεις, με ενδεχόμενα πισωγυρίσματα αλλά και σταθερό προσανατολισμό προς την διαρκή αλλαγή, με τη συνεχή στήριξη της θεραπευτικής ομάδας για όσο καιρό βρίσκεται σε θεραπεία, είναι που συνθέτει για τον απεξαρτημένο ένα νέο εγώ ικανό να αντεπεξέλθει σε δυσκολίες που αδυνατούσε στο παρελθόν και να αποτινάξει βάρη που δεν είναι δικά του. Τον καθιστά ικανό να διεκδικήσει και να υπερασπιστεί τις ανάγκες του, να υλοποιεί τις αποφάσεις του, να κάνει όνειρα για το μέλλον, να οραματιστεί και να προσπαθεί διαρκώς για μια ποιοτική ζωή αφουγκραζόμενος τα θέλω του ως μοναδική και ξεχωριστή ανθρώπινη ύπαρξη, πάντα στα πλαίσια των καθαρά δικών του επιλογών.

Η συγκεκριμένη φιλοσοφία είναι που έρχεται αντιμέτωπη με στερεότυπα που θέλουν τον εξαρτημένο ανίατο και τις πρακτικές που εκπορεύονται από τέτοιου είδους αντιλήψεις. Έρχεται αντιμέτωπη με τις θεωρίες βιολογικού ντετερμινισμού που ορίζουν την εξάρτηση ως «χρόνια υποτροπιάζουσα νόσο του εγκεφάλου» (και συνεπώς ανίατη ασθένεια) εντοπίζοντας απλουστευτικά όλες τις αιτίες- ως μόδα των καιρών μας- στο dna και την κληρονομικότητα, υποτιμώντας ή παραβλέποντας εντελώς τους πολυσύνθετους παράγοντες της εξάρτησης όπως οι κοινωνικοί, οικογενειακοί, πολιτιστικοί κ.α. Βέβαια η συγκεκριμένη θεώρηση αδυνατεί να απαντήσει σε ερωτήματα όπως το γιατί τα ναρκωτικά έχουν γίνει μάστιγα των καιρών μας παρότι η ύπαρξη και οι ιδιότητές τους είναι γνωστές από την αρχαιότητα και σε όλους τους πολιτισμούς. Η φιλοσοφία του 18 Άνω έρχεται αντιμέτωπη με τις λύσεις υποκατάστασης (μεθαδόνης, βουπρενορφίνης κ.α.) που προκρίνονται ως πανάκεια. Εδώ οφείλουμε να κάνουμε καθαρό το εξής: η υποκατάσταση και ειδικά ως πανάκεια, στηρίζεται στη λογική της μείωσης της βλάβης. Δηλαδή, στόχος της δεν είναι η θεραπεία του εξαρτημένου, αλλά η κρατικά ελεγχόμενη διαιώνιση της εξάρτησης και η συνεπαγόμενη «ομηρεία» των εξαρτημένων, ώστε να μειωθούν δείκτες όπως η παραβατικότητα, η μετάδοση ασθενειών κ.λ.π. Η ψυχοθεραπεία στα προγράμματα υποκατάστασης είναι σχεδόν ανύπαρκτη (μιας και δεν αποτελεί στόχο τους). Οι παρενέργειες των υποκαταστάτων ελάχιστα λαμβάνονται υπ’ όψη (καθώς συν τοις άλλοις θεωρούνται και μια φθηνή λύση, σε μια εποχή που ακόμα και η ανθρώπινη ζωή θεωρείται μετρήσιμο αγαθό στην κλίμακα κερδών και ζημιών). Επιπλέον, η εξ’ αρχής στρεβλή λογική και δόμηση των προγραμμάτων υποκατάστασης, είναι που ευνοεί τόσο την παράλληλη χρήση (δηλαδή νόμιμη χορήγηση υποκατάστατων και συμπλήρωση τους με παράνομες ή και νόμιμες ουσίες), όσο και το παρεμπόριο (διοχέτευση υποκατάστατων στη μαύρη αγορά, ώστε ο εξαρτημένος να βρει χρήματα για την ουσία της αρεσκείας του). Συμπερασματικά λοιπόν, η πολυδιαφημιζόμενη και προωθούμενη «λύση» της υποκατάστασης ούτε θεραπεία με κέντρο τον εξαρτημένο αποτελεί, ούτε λαμβάνει υπ’ όψη τις πραγματικές του ανάγκες ως πάσχων υποκείμενο, ούτε στοχεύει στην πραγματική ελευθερία από την τυραννία της εξάρτησης. Ο πραγματικός και ανομολόγητος στόχος είναι το «μάντρωμα» των εξαρτημένων, ώστε να είναι καλύτερα ελεγχόμενοι.

Η πεισματώδης εναντίωση της Κ. Μάτσα σ’ αυτές τις λογικές είναι που την έφερε κατ’ επανάληψη σε σύγκρουση με τους υπερασπιστές της «διαχείρησης» του προβλήματος και τους πολιτικούς εκφραστές τους, ακόμα κι αν αυτοί ήταν υπουργοί υγείας ή ψηλά κυβερνητικά στελέχη. Εδώ να θυμίσουμε τη δήλωση Λοβέρδου που την φωτογράφιζε ως «ακτιβίστρια της απεξάρτησης», επιδιώκοντας να την εμφανίσει ως ακραία, ενώ λίγο αργότερα ξέσπασε το προβοκατόρικο «σκάνδαλο» εναντίον της, που λόγω μιας απερίσκεπτης ενέργειας κάποιων θεραπευόμενων να βάλουν κρυφά σε ξενώνα του 18 Άνω κάποια ρούχα από σπασμένο μαγαζί, επιχειρήθηκε να εμφανιστεί ως υπεύθυνη συγκάλυψης εγκληματικής ενέργειας. Στην πραγματικότητα, η ενέργεια των θεραπευόμενων θεωρήθηκε από το πρόγραμμα ως υποτροπή σε επίπεδο συμπεριφοράς, με αποτέλεσμα να επιστρέψουν σε προηγούμενη φάση της θεραπευτικής διαδικασίας (στην πράξη αυτό σημαίνει πως έπρεπε να επαναλάβουν τη θεραπεία, ώστε να συνειδητοποιήσουν πως η πράξη τους δε συνάδει με συμπεριφορά απεξαρτημένου). Ενώ για να στηθεί και να ολοκληρωθεί το κλίμα εναντίον της Κ. Μάτσα, ώστε να ξεμπερδεύουν με την επιτυχημένη αλλά «ακριβή» και εκτός πλάνων θεραπευτική της φιλοσοφία, χρειάστηκε το διεθνώς αναγνωρισμένο και επιστημονικά τεκμηριωμένο θεραπευτικό απόρρητο να βαφτιστεί «συγκάληψη» και «όρκος σιωπής». Για μια ακόμα φορά όμως το σύνολο σχεδόν του προσωπικού του προγράμματος αντιστάθηκε στη στημένη κατηγορία και χιλιάδες κόσμου δήλωσε την εμπιστοσύνη του στο 18 Άνω και τη συμπαράστασή του στη διεθνούς φήμης Ψυχίατρο Κ. Μάτσα. Ενδεικτική συνιστώσα της συμπαράστασης αποτελεί η συνεχώς διευρυνόμενη απήχηση που έχει σελίδα που δημιουργήθηκε με αφορμή το γεγονός https://www.facebook.com/AllelengyeSto18Ano

Έχοντας δώσει έμφαση στη θεραπευτική φιλοσοφία του 18 Άνω (χάρη στο οποίο χιλιάδες απεξαρτημένοι απολαμβάνουν πλέον τη ζωή), την οποία η Κ. Μάτσα εμπνέει σε μεγάλο βαθμό, οφείλουμε έστω και συνοπτικά να κλείσουμε και με κάποιες άλλες πτυχές του έργου της. Αυτές μπορούν ανιχνευθούν τόσο στους μακροχρόνιους αγώνες της για Δημόσια και Δωρεάν Υγεία, όσο και στο τεράστιο πνευματικό της έργο. Το τελευταίο, μπορεί να εντοπιστεί τόσο στην μεγάλη και πλούσια αρθρογραφία της με θέμα την εξάρτηση, αλλά και στην βιβλιογραφία. Η ίδια έχει συγγράψει τα εξής βιβλία με θέμα τη μάστιγα των καιρών μας:

1. Ψάξαμε ανθρώπους και βρήκαμε σκιές. Το αίνιγμα της τοξικομανίας (εκδ. Άγρα, 2001)

2. Η περίπτωση Ευρυδίκη (εκδ. Άγρα, 2006) –

3. Ψυχοθεραπεία και τέχνη στην απεξάρτηση (εκδ. Άγρα, 2008)

4. Το αδύνατο πένθος και η κρύπτη (εκδ. Άγρα, 2012)

Στην κατηγορία βιβλιοπαρουσίαση υπάρχει παρουσίαση του δεύτερου βιβλίου της Κ. Μάτσα ( Η περίπτωση Ευρυδίκη ), ενώ σύντομα θα υπάρξουν αναρτήσεις και για τα υπόλοιπα έργα της

Δ.Κ

Ετικέτα: Κ. ΜΑΤΣΑ

25 κ’ 26 Οκτώβρη Διήμερο Δράσεων από τις Συλλογικές Δράσεις Κοινωνικής Αλληλεγγύης 18 ΑΝΩ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ Κ. ΜΑΤΣΑ «ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΞΙΚΟΜΑΝΕΙΣ»

Βαθμολογία:

Κοινοποίηση: Printerest

Βαθμολογία:

Κοινοποίηση: Printerest

Βαθμολογία:

Κοινοποίηση: Printerest